Staking en uitsluiting zijn in het arbeidsovereenkomstenrecht niet gereglementeerd. Dit is een uitdrukkelijke keuze van de wetgever geweest. [758] Dit heeft er mee toe geleid dat in rechtsleer en rechtspraak lange tijd werd getwist over de invloed van staking en uitsluiting op de individuele arbeidsovereenkomst. Het is alleen dit facet van de staking en de lock-out dat hierna kort wordt toegelicht.
Lees over deze problematiek o.m. F. Dorssemont, Rechtspositie en syndicale actievrijheid van representatieve werknemersorganisaties, Brugge, die Keure, 2002, ICA-Reeks/Bijzondere Reeks 3; M. Rigaux, “Collectieve arbeidsconflicten”, Arbeidsrecht, C.A.D., Brugge, die Keure, III, 15; P. Palsterman en J. Van Drooghenbroeck, noot onder Cass. 7 mei 1984, Soc.Kron. 1984, 276; M. Rigaux, noot onder Cass. 21 december 1981, Soc.Kron. 1982, 162; H. Van Hoogenbemt, noot onder Cass. 7 mei 1984, RW 1984-85, 2198; M. Rigaux, Staking en bezetting naar Belgisch recht, R.S.R., Antwerpen, 1979, 527; J. Petit, “Gaat de rechter werkstakingen verbieden?”, Or. 1993, 233. Anders is het in het sociale zekerheidsrecht: stakingsdagen worden er doorgaans met arbeidsdagen gelijkgesteld, al worden daartoe bepaalde voorwaarden gesteld; W. Van Eeckhoutte, “Staking en uitsluiting en de individuele rechtsverhoudingen”, TSR 1987, 406 e.v.